Niedere Tauern Höhenweg, Huttentocht

We verzamelen in Haus im Ennstal, onderaan de kabelbaan naar de Krummholzhütte (1840 m). Vanuit Schladming nemen webus 900 of 901en stappen we uitbij de bushalte Haus Ort, van waar het zo’n zeshonderd meter lopen is naar het dalstation. Wie een Sommercard heeft, reist gratis met het openbaar vervoer en kan de kabelbaan eenmalig gratis gebruiken; anders koop je een enkeltje.

Bovenaan de kabelbaan bij de Krummholzhütte begint de tocht. Bij goed weer is het uitzicht meteen indrukwekkend, met het Dachsteinmassief voor ons. Op hoogtelopen we via een goed pad richting de Rossfeldsattel. Bij een splitsing kunnen we een kleine omweg maken via het Naturfreundehaus Kaiblingalm, of direct doorlopen naar de Moaralmsee en elders een pauze in te lassen. Vanaf Moaralmsee stijgt het pad en wordt het lastiger richting de Filzscharte. Eenmaal op de pas dalen we af, met uitzicht op de vele meren die het dal onder ons een ruig karakter geven.

Onze bestemming voor de nacht is de Hans Wödl-Hütte. De hut kijkt uit over de Hüttensee en ligt in een dichtbegroeid, frisgroen landschap. Mogelijk is het terras bij aankomst nog vol met dagjesmensen die via de Bodenseeweg omhoog zijn gekomen. Later in de middag verdwijnen zij en keert de rust terug over het dal en de hut. In de verte zien we aan het einde van het dal de top van de Hochwildestelle (2747 m) en richting de Neualmscharte (2347 m), waar we de volgende dag overheen lopen.

De dag begint met een forse klim. Langs de Hüttensee lopen we in zuid- tot zuidwestelijke richting en al snel begint het pad te stijgen. Na een kleine waterval bereiken we een rand waar het volgende meer, de Obersee, zich uitstrekt. Het pad blijft omhoog lopen. Soms is het wat lastig, maar over de kleine almen is het pad goed te volgen. Op enkele steilere stukken hangen staalkabels.

Eenmaal op de Neualmscharte kijken we nog één keer achterom het Seewigtal in. Vanaf de verschillende plateaus zijn de meren en de plek van onze volgende hut goed zichtbaar. Op de pas is weinig ruimte voor een lange pauze, dus dalen we al snel af over een goed pad. Voor ons ontvouwt zich het nieuwe landschap, met in de diepte de hut voor vannacht. De afdaling is mooi en afwisselend, met op de steilere stukken soms kabels en metalen “nietjes” om grip te houden. Onderaan steken we een rivier over en bereiken zo de hut. Deze keer is het een grote hut met een ruim terras, druk bezocht doordat meerdere routes hier samenkomen. Het eten is eenvoudig en van de kaart.

Vandaag staat een spectaculairedag op het programma: eerst een tocht over de Klafferkessel en daarna de overschrijding van de Greifenberg. We vertrekken op tijd. Het pad voert eerst naar de Klafferscharte. Eenmaal op hoogte bereiken we het plateau van de Klafferkessel, met ongeveer dertig meren op zo’n 2.300 meter. Hetnatuurwondervan de Schladminger Bergen.

In de verte zien we de Greifenberg, ons volgende doel. Voor de top is de passage beveiligd met staalkabels. Vanaf de top van de Greifenberg is het uitzicht bij goed weer fantastisch en bij het kruis op de top kunnen we onze namen in het topboek zetten.

Daarna volgt een stevige afdaling van bijna 1.000 meter. Het pad loopt goed, al zijn sommige stukken steiler, met kabels of metalen “nietjes” voor extra grip. Vlak voor de hut steken we nog een rivier over. De Gollinghütte is een gezellige hut die recent is vernieuwd en bekendstaat om zijn goede maaltijden.

Na het ontbijt wandelen we eerst naar de Gollingwinkel, een indrukwekkend amfitheater met aan de linkerkant de noordwand van de Hochgolling. Vanaf hier volgt een lange, steile klim naar de Gollingscharte. Op de scharte is er ruim plek voor een pauze en om ons in te schrijven in het scharte-logboek. In de verte zien we witte toppen, waaronder delen van de Glocknergruppe.

Vanaf hierdalen we af. Bij goed weer nemen we op een splitsing het hoogalpiene pad naar rechts, een smal pad langs rotsen en door een steile grashelling. Op stenige stukken hangen kabels. Halverwege is er een optie om de Samspitze (2381 m) mee te pakken. De klim naar de top is steil en zo’n 150 meter omhoog. Wie niet mee wil naar de top kan op een goede plek wachten met uitzicht op het dal. Het op en neer naar de top kost ongeveer 1 tot 1,5 uur.

Na de Trockenbrotscharte verandert het landschap. Het blijft ruig, maar nu zien we in de verte het massief van het Dachsteingebergte. Het pad is smal en geëxponeerd; even stilstaan is nodig om goed om ons heen te kijken. Op de steilere stukken zijn kabels aanwezig en het pad vraagt tredzekerheid. Met een mooie boog lopen we het laatste stuk vrijwel op gelijke hoogte naar de knusse, kleine Keinprechthütte.

Vandaag een dag in twee delen. s' Ochtendslopen we gezamenlijk naar de volgende hut. De middag is vrij te besteden: wie wil, kan een top meepakken, anderen genieten van de rust en het uitzicht bij de hut.

We volgen de Tauern Höhenweg (nr. 702) en stijgen gestaag via een goed pad naar de Krukeckscharte. Vanaf de pas kijken we uit over een indrukwekkend blokkenveld en zien we in de verte al de route die verder omhoog slingert. Het oogt lastigterrein, maar dezegrote stenen wandelen verrassend goed. Even later staan we op de brede graat van de Rotmandlspitze, waar bij het kruis een topboek klaarligt voor wie zijn naam wil achterlaten.

Het pad naar beneden is redelijk, maar steil. Door de vele zigzags moeten we oppassen voor steenslag van en voor andere groepen. Het landschap blijft betoverend: ruig, stil en vol contrasten. Met wat nevel hangt er een mysterieuze sfeer, alsof we in de Schotse Hooglanden wandelen. In de verte verschijnt een meer, en na het passeren van enkele kleine hutten bereiken we onze overnachtingsplek. De hut ligt prachtig aan het water, met uitzicht op de omliggende bergflanken.

Voor wie nog energie over heeft, is er ’s middags de mogelijkheid om deLungauer Kalkspitzete beklimmen (9 km, 3½ uur, +/-550 m). Wie het rustiger aan wil doen, kan een korte wandeling maken naar deGiglachseehütte, of simpelweg genieten van de omgeving vanaf het terras aan het meer.

Op de slotdag wandelen we een prachtige panoramaroute.Direct naast de hut stijgt het pad en volgen we in noordelijke richting de Tauern Höhenweg. De route slingert over en langs verschillende bergkammen, met voortdurend fraaiuitzicht.Onderweg komen we langs een paar kleine bergmeertjes en bereiken uiteindelijk de Brettersee. Daar wacht nog een kort, technischstuk waar we even moeten klimmen.

Bij de topvan de Guschen wordt het pad weer breder en komen we langzaam weerbegroeiing tegen. Vanaf de Huttenecksattel kunnen we kiezen: afdalen richting Schladming of nog een laatste klim maken naar de Hochwurzenhütte en daar met de kabelbaan naar beneden gaan. In beide gevallen staan we na ongeveer anderhalf uur weer in het dal.

Wie de lift neemt, daalt comfortabel af naar het dalstation van Hochwurzen. Van daar gaat de bus eenvoudig terug naar Schladming.