Parc National des Ecrins, Huttentocht 50+

Vanuit La Chapelle-en-Valgaudemar lopen we met de zon in de rug het dal van de Séveraisse in, richting het westen. We houden de GR54 herkenbaar aan de wit-rode markering aan. De eerste kilometers zijn rustig en vlak, een prettige opwarming. Bij Villar-Loubière buigen we af naar hetnoorden en begint de lange, gestage klim naar de eerste hut. Al snel kruisen we een beek met een kleine waterval. Het pad blijft stijgen en vraagt flink wat energie. Tussen de bomen is het aangenaam koel, de schaduw maakt het klimmen net wat aangenamer. Zodra de hut in zicht komt, is het nog maar een paar minuten tot het terras.

Refuge des Souffles, genoemd naar de nabijgelegen Pic des Souffles, is een kleine en sfeervolle hut met dertig slaapplaatsen. De huttenwaard heeft een opvallende voorliefde voor kabouters: de vensterbanken staan er vol mee. Op het terras met ligstoelen of in de hangmatten achter de hut is het goed vertoeven. De buitendouche op zonne-energie is misschien even wennen, maar na een warme wandeldag precies wat je nodig hebt.

Na het ontbijt lopen we via een duidelijk pad in oostelijke richting naar de eerste pas van de dag, de Col des Clochettes. We blijven de wit-rode markeringen van de GR54 volgen. Onder ons strekt het dal van de Séveraisse zich uit. Vanaf de pas dalen we een stukje af en passeren het heldere Lac du Latier. Vanaf hier begint het pad opnieuw te stijgen richting de Col de Colombes (2423 m).

Kort na de pas komen we bij een splitsing en kiezen we de GR54-variant richting Pas d’Olan. Het pad loopt in de flank van de machtige l’Olan. Een paar korte passages vragen tredzekerheid, maar verder is het spoor goed te volgen. Opvallend is dat het pad regelmatig wordt verlegd; oude sporen in de helling zijn zichtbaar en het volgen van de nieuwste route vraagt aandacht. De wit-rood markering volgen we met vele zig-zag bewegingen omhoog. Voor de laatste paar meter naar de pas is een korte klim over eenvoudige rotsen nodig. Met handen en voeten overbruggen we de laatste acht meter naar de pas. Tijd voor een korte pauze. Voor ons opent zich een nieuwe rotsketen, met resten van gletsjers en sneeuwvelden hoog in de flanken. Mogelijk passeren we in de afdaling nog een sneeuwveld. Terwijl we afdalen naar Refuge de l’Olan, kruisen we verschillende beekjes die uit de sneeuwvelden stromen.

De hut, vernoemd naar de berg l’Olan (3558 m), voelt als een echte klimmershut. Dat merk je aan de touwgroepen die hier verblijven en ’s ochtends vroeg vertrekken voor een alpine beklimming. Vanaf het terras kijk je diep het dal in richting La Chapelle-en-Valgaudemar, met daarachter de indrukwekkende Vieux Chaillon (3163 m). De hut heeft een eigenzinnige huttenkat, Poupousse, en wie wil opfrissen kan gebruikmaken van de solar douche.

De dag begint met een flinke afdaling. De beekjes die we gisteren hoog in de bergen kruisten, zijn samengevloeid tot een stevige rivier. Vandaag steken we die twee keer over met behulp van een brug. De watervallen bij beide overkruisingen zijn indrukwekkend.

Na ongeveer tweeënhalf tot drie uur dalen bereiken we de weg. Een klein stukje volgen we de GR54 over het asfalt naar La Chapelle-en-Valgaudemar. Halverwege de tocht is dit een goed moment voor een korte pauze of een terrasje in het dorp, voordat we de GR weer oppakken.

Vanaf het dorp lopen we verder via een makkelijk pad langs de linkeroever van La Séveraisse, stroomopwaarts. Bij het gehuchtje Le Bourg steken we de rivier over naar de rechteroever en blijven hem volgen. Vanaf hier stijgt het pad geleidelijk tot het gehucht Rif du Sap. De kapel van dit rustieke dorpje is recent gerestaureerd.Vanaf Rif du Sap is het nog zo’n kilometer tot onze overnachtingsplek.

Refuge de Clot Xavier Blanc is een oud mijnwerkersonderkomen, gelegen aan de snelstromende rivier. Binnen is de sfeer warm en persoonlijk. ’s Avonds worden we getrakteerd op zelfgemaakte gerechten van zorgvuldig geselecteerde, zoveel mogelijk lokale of biologische producten. Ook hierkunnen wegebruikmaken van de solar buitendouche.

Onze tocht gaat verder in oostelijke richting. We blijven even de GR54 volgen en steken bij een schaapsherdershut La Séveraisse over. Daarna volgen we een oud pad tussen stenen muurtjes. Aan de rechterkant opent het dal zich en aan het eind rijst het massief van Le Sirac (3441 m) imposant op.

Bij een splitsing slaan we linksaf, naar het noorden, en komen op het Sentier du Ministre richting Gioberney. Het pad voert ons langs het Chalet-Hôtel du Gioberney, in het Vallon du Gioberney. Vanaf hier vervolgen we de route naar Refuge du Pigeonnier, maar bij een splitsing kiezen we de afslag naar Lac le Lauzon. Het pad stijgt geleidelijk en biedt een prachtig panoramisch uitzicht op de omliggende toppen. Op hoogte wandelen we over een plateau en bereiken uiteindelijk Lac le Lauzon.

Vanaf het meer dalen we iets af naar de bruggen die ons over de vele beekjes leiden, gevoed door de gletsjers van de machtige les Rouies (3589 m). Het geklater van het water vult de vallei en benadrukt de kracht van deze bergen. Na de oversteek begint een lange, gestaag stijgende klim. De omgeving is indrukwekkend en ruig, en in de verte zien we de hut al liggen. Voor de Refuge du Pigeonnier ligt een klein meer, en ook hier is een buitenterras en een solar douche aanwezig.

Na het ontbijt vervolgen we het pad, wat direct achter de rand bij de hut “verdwijnt”. Het lopen vraagt tredzekerheid, omdat we korte rotsranden, blokken en meerdere beekjes moeten oversteken. We dalen gestaag af in het hoefijzervormige dal van Vallon du Gioberney. Net voor de onbemande hut Cabane du Gioberney kruisen we een beek en beginnen daarna op een aangenaam pad aan een geleidelijke, maar constante klim omhoog. Het panorama is indrukwekkend: Le Sirac ligt voortdurend in zicht, met haar witte gletsjers en sneeuwvelden. Ook de top van morgen, Pic de Vallonpierre, is halverwege de route al goed te onderscheiden.

Bij de kleine schuilhut Cabane du Pis kruisen we opnieuw meerdere beken. We blijven in zuidelijke richtinglopen en klimmen langzaam hoger, totdat we het dal zien waar de Torrent de Chabourneau naar beneden stroomt. Aan de overzijde ligt onze eindbestemming: Refuge de Chambourneou. Het pad draait naar het oosten, zodat we de rivier verderop veilig kunnen oversteken en uiteindelijk bij de hut aankomen.

Refuge de Chambourneou ligt beschut onder de top van Le Sirac en biedt een fraai uitzicht op de Valgaudemar-vallei. De keuken is persoonlijk en verzorgd, met veel lokale en vaak biologische producten. En natuurlijk is ook hier een solar buitendouche aanwezig.

Bij slecht weer of lastige omstandigheden kan de tochtleider besluiten een lagere route naar de volgende hut te volgen.

Vandaag staat een tocht in twee delen op het programma. Na het ontbijt vertrekken we richting Refuge de Vallonpierre voor het eerste deel. De eerste kilometers klimmen we, daarna blijft het pad vrijwel op hoogte, hoog in de flanken van Le Sirac. Onderweg kruisen we opnieuw verschillende beekjes en mogelijk de rand van een sneeuwveld. Het pad vraagt aandacht; op twee plekken helpen staalkabels ons over korte rotsranden.

De pittoreske Refuge de Vallonpierre ligt prachtig aan een bergmeer, met uitzicht op Le Sirac (3441 m). Het terras nodigt uit om even te ontspannen, maar ook langs het meertje zijn fijne plekjes om bij te komen. Het is handig niet te vroeg aan te komen: de schoonmaak is dan nog bezig en de verse koffie met net gebakken bosbessentaart is dan nog niet klaar. Beide zijn zeker een aanrader.

Het tweede deel van de dag is optioneel: de beklimming van Pic de Vallonpierre (2741 m). Met een kleine rugzak beginnen we bij de Col de Vallonpierre aan een stijging van ruim 400 meter. Dit deel van de route volgt de GR54 en we komen hier andere wandelaars tegen. Het gesteente voelt anders dan de rest van de week: fijn leisteen waarin afstromend water snel verdwijnt. Vanaf de col loopt de route over de kam naar de top. Het eerste deel is een breed spoor, het laatste stuk steiler en smal. Terug keren we via dezelfde route naar de hut.

’s Avonds staat opnieuw een maaltijd van streekproducten klaar. Wie wil kan zich verderop bij de hut opfrissen onder de solar buitendouche. Volgens de huttenwaard is er vooral ’s ochtends kans om rond de hut gemzen te zien.

Vandaag is de laatste dag van de tocht. Na het ontbijt dalen we via de GR54 af door het Valgaudemar. Onderweg kruisen we opnieuw de rivier La Séveraisse, die gevoed wordt door de vele beekjes uit de bergen, en volgen we de stroomafwaarts. Na ongeveer anderhalf uur herkennen we het pad van enkele dagen eerder en bereiken we Refuge de Clot Xavier Blanc. Hier is voldoende tijd voor een koffiepauze op het gezellige terras.

Vanaf de hut vervolgen we de route stroomafwaarts, langs de gehuchtjes Le Rif du Sap en Le Bourg. Het pad blijft eenvoudig en dalend, waardoor de laatste kilometers soepel verlopen. Uiteindelijk bereiken we weer La Chapelle-en-Valgaudemar, waar de tocht eindigt.